گریه مرد

ظرف دلم نازک و نازک تر می شود
ترسم از آن است که دیگر نتواند این دیواره ی  نازک ، جلوی سیل اشکانم را بگیرد
و من در طغیان اشکانم غرق شوم
اگر شکست ،کسی خواهد بود که آن را بند زند؟
کسی خواهد بود، که آن را با مهربانی به هم بچسباند؟
تا کنون که هر رهگزری فقط تکیه های شکسته دلم را زیر پایش لگد کرده است
و من چه خوش خیالم، اگر دستی را برای ظرف کوچک دلم می خواهم
دلم زود می شکند
ترک برداشتن اش زود تر
مثل پدر بزرگم که دلش می شکست ، به راحتی یک لیون آب خوردن
چه مهربان بود و با دستان ستبر و پر محبتش ، چه زیبا اشکانش را مخفی میکرد
بچه که بودم ، می گفتند که مرد گریه نمی کند
ولی من دلم میخواست بیشتر زار بزنم وقتی که می گفتند گریه نکن تو دیگه واسه خودت مردی شدی

مردها مگر دردی ندارند ؟
یا اینکه مردها نباید دردی داشته باشند
نمی دانم
می گویند مرد آن است که در زندگی سنگ زیرین آسیاب باشد
آخر این سنگ بودن ، آن هم سنگ زیرین آسیاب، درد دارد، به خدا درد دارد
پس شاید باید دل مرد آنقدر بزرگ باشد که هر چه درد کشید نشکند
آخر مگر ظرفی هم هست که نشکند
پس چرا می گویند مرد که گریه نمی کند؟
از پوست تمساح کلفت تر ندیدم
 ولی تمساح هم اشک می ریزد
یعنی ظرف دل تمساح شکسته است؟

ظرف دلم کم کم می شکند
گرچه میدانم کسی نیست آن را بند زند
زیرا کسی نیست که بخواهد به صدای سنگ زیرین آسیاب گوش دهد
ولی ظرف دل من شکسته است
و دست ستبر و بی جانم را بر صورتم حجاب میکنم
زیرا  می گویند مرد که گریه نمیکند