پنجره

حس مرگ داره بهم دست میده
گمون کنم علتش هوای خفه این غار باشه
به جهنم
مرگ هم یه چیز غیر تکراری هست
می خوام با خودم تو پنجره برم ،
چه لذتی هست به آزادی هوای خنک بالکن پیوستن
از مرگ نمیترسم ، میترسم اونجا بد تر از اینجا باشه
پاک خل شدم

دوربینم رو که دزدیدن انگار که عینکم افتاد و شکست
دیگه هیچ عینکی به چشمم نمیاد

خودم ، خودمو نمیشناسم
اگه دروغ آینه نبود، الان قیافم هم یادم رفته بود،مثل جدول ضرب

پام رو از قاب در بیرن نذاشتم
همین خونه تاریک بیشتر منو درک میکنه
دیواراش مثل دوستانی با مرام باهام حرف میزنن

خلاصه پاک قاطی دارم میکنم
منظورم سیمانو خاک برای ترک سرم هست
آخه برای دیوار یه نقاب به شکل پنجره کشیده بودم