انتخاب واحد

روز مرگی های تکراری باز به یک نقطه دردناک نزدیک می شود
بابام میگه دانشگاه داره شروع میشه ، ناراحتی؟
میگم دانشگاه خوبه فقط امتحاناش هست که تو رو می خواد به سیخ بکشه !!!
رنجی است بسیار بزرگ،
بزرگ و مسخره آنگاه که امتحان تو را آن قدر دوست دارد که صبر نمی کند،می خواهد تو را زود تر ببیند و شب وصالش چه زیباست و انسان چه زیبا ازخود پشیمان میشود

درس خواندن هم مثل آواز خواندن ، رمان خواندن و مثل بقیه خواندن های دیگر ،
ولی این کجا و آن کجا !؟ فرق از زمین هست تا زیر زمین

ترجیح می دادم کلاس آواز بروم و هر جلسه تمرینهای آوازم را خوش خط بنویسم تا گزارش کارهای آزمایشگاه فیزیک یا بقیه درس های مزخرف کامپیوتر ُُ،،
که هیچی هم از هیچ کدومشون نفهمیدم

درس نخوندن با استرس های جان کاهش خیلی سخت تر از درس خوندنه اینو از روز اولی که رفتم رو نیمکت آخر کلاس اول ابتدایی نشستم می دونستم یا حداقل بهم گفته بودند ولی هنوز هم که هنوز  ، نتونستم بهش عمل کنم 
(( بچه جون همون روزی که درس میدن بیا بشین درست رو بخون))
 میدونم خیلی مسخره هست  البته کاش غم روزمرگی فقط همین بود .این یه نقطه کوره .. به قول یه بدبختی  ((اگر دردم یکی بودی چه بودی ))
حالا خلاصه جونم براتون بگه داره کم کم درس و بحث و کلاس و استاد شروع میشه من بازم یادم میره که همون روز که استاد مبارک میان و تخته رو سیاه میکنن و ما هم جزوه ، بیام و بشینم و درس بخونم ، و شب امتحان هم گیج میزنم و دوباره در پشیمانی ایام رفته از دست برای فرداها به خودم قول میدم .
می بینید چقدر تو روزمرگی غوطه وریم که براش این جور دل میسوزونیم

خلاصه منم مثل بقیه باید این رسم  ، این تکرار  رو  تکرار کنم
شما یادتون باشه یادوری کنید
البته شما که کسی نیستید
بیشتر از همه خودم به وب لاگ سر میزنم که نظرا رو بخونم ولی کسی نظر نمیده
خیلی وقته تو این بن بست کسی پیداش نمیشه
اگر هم کسی میاد یا می خواد تبلیغ کنه یا بگه  به به  و  چه چه ، اینم یه جور سطحی نگری به روزمرگی های مردم هست
جز اندک شماری کس نیست با من هم صدا،
گرچه کلاس آواز تمرین هاش نوشته شده ولی وای به حال بقیه کلاس ها

من رفتم انتخاب واحد
انتخاب استاد
انتخاب مصیبت
انتخاب تکرار