یک صندلی در کنارم هست
صندلی را به دوش میکشم همیشه و همه جا
یک جای خالی کنار عکسم بر طاقچه
کنار اسمم بر دفتر
و کنار خاطرتم در تاریخ
همیشه یک جای خالی هست
مثل امتحان های مدرسه
ولی این جای خالی را کسی نمی تواند پر کند
انگار کسی نمی داند جواب این جای خالی چیست
من منتظر جواب نمی مانم
من انتظار را دوست ندارم
پس این صندلی خالی خواهد ماند
سلامممممممممم دوست عزیز
قشنگ بووووووووووووووود
من آپ کردم سر بزن خوشحال میشم
به این وبلاگ هم سر بزن
http://www.borowshooooo.blogfa.com
پس این صندلی همیشه خالی خواهد ماند... و من از همه دلتنگی هایم تا پای جان دفاع خواهم کرد... از تمام تنهایم... و اشک را می گمارم تا این نهال را آب دهد... می رسد روزی که هیچکس نتواند نوک شاخه هایم را ببیند... می رسد آنروز...
برای تو می رسد محمد...
کسی میاد یه روز من می دونم کسی هست که جواب همه سوالای منه کسی که بدون اینکه تعارفش کنم صندلی خالی کنار دستم رو پر می کنه . من امیدوارم هنوز شما چرا نباشی؟